Mensen in Tsjechië.
In september 2016 heb ik mijn camera gepakt en ben ik van Nederland naar Tsjechië gelift. Opzoek naar mensen die zich zo min mogelijk hebben aangepast aan deze maatschappij. En ik heb geprobeerd deze mensen in beeld te brengen.
Ik had bijna NIETS gepland. Het enige wat vast stond was de terugvlucht vanuit Praag, ik had twee weken en dan moest ik in dat vlieftuig zitten. Verder had ik geen slaapplek geregeld, geen eten mee genomen. Alleen 100 euro contant, paspoort, camera, backpac, wat kleding, slaapzak en een tent.
Avontuurlijk? Ja dat kan je wel zeggen. De foto's en de verhalen heb ik eigenlijk niet echt gedeeld. Zelfs mijn vriendin zal naar schatting zo'n 10 procent van de verhalen kennen. Een dag kon aanvoelen alsof het er 3 waren omdat een dag zo rijk kon zijn aan onmoetingen en gebeurtenissen.
Ik heb een kleine selectie in een vorm van een presentatie op mijn opleiding destijds gepresenteerd maar verder niet. Dat wil ik nu anders.
Op deze reis heb ik personen ontmoet die zich in een korte tijd erg kwetsbaar hebben opgesteld. Maar natuurlijk heb ik ook echt minder fijne dingen meegemaakt en die zal ik ook zeker met jullie delen. Oh en onthoudt dat vooral foto's maken mijn ding is en niet het schrijven. #indekken
In de trein naar Venlo. Op de foto mijn schrifje waarin ik verslag zou doen van elke dag. Dit heb ik overigens maar 2 dagen volgehouden, want ik vind schrijven echt helemaal niks. Uiteindelijk ging het liften in Venlo, niet echt lekker. Ik stond bijna 2 uur naar passerende Nederlanders te kijken en uiteindelijk ben ik dan door een Belg meegenomen. De Belg zette mij bij een tankstation nét voor de grens van Duitsland af. Ik heb uiteindelijk te voet het land verlaten. Ik besef mij nu dat ik dat nog nooit had gedaan. Maar goed, toch had ik het begin iets anders voorgesteld, maar wat maakte het uit. Ik had er toch geen controle over dus why worry?
Eerste dag van mijn liftreis naar Tsjechië, en ik ben ondertussen door 2 personen meegenomen en gestrand in Mönchengladbach. Absoluut geen lange afstanden gemaakt.
Ik ben een paar uur verder en het begin van de avond nadert.
Toen werd ik meegenomen door een hele grote, kleine man. Het was met hem al vanaf de eerste minuut gezellig. Na niet heel lang gepraat te hebben belde hij zijn vrouw om te zeggen dat ze een tweede bord kon klaar zetten. Ik was uitgenodigd bij zijn thuis in Köln. Ik weet nog goed dat ik op weg naar zijn huis zijn vrolijke energie benoemde. Hij was namelijk echt een uitslover, ontzettend druk, vol energie en lekker vrolijk. Het gesprek werd serieuzer en hij begon te vertellen over hoe hij in het leven staat. Hij vond dat mensen elkaar zo konden veroordelen op geloofsovertuiging, afkomst, huidskleur, maten, voorkeuren en ga zo maar door. En dat we daardoor blind worden voor hetgeen wat ons verbind. Dat we allemaal mensen zijn. Hij zei dat als we dat meer zouden beseffen en elkaar meer als familie zien i.p.v. de verschillen benoemen, we op die manier echt het leven een stukje mooier kunnen maken.
Zijn familie heb ik ontmoet en een hele liefdevolle gezellige avond gehad. Ik heb voor twee dagen aan eten mee gekregen en die avond rond middernacht heeft hij mij nog op mijn verzoek bij een tankstation afgezet in de hoop ’s nachts nog wat kilometers te maken. We hebben elkaar een lange stevige knuffel gegeven en we werden allebei wat emotioneel. Ik denk dat we het beide een waardevolle avond vonden. Hij gaf mij al zijn klein geld zodat ik nog wat lekkers kon kopen. Die avond is het mij overigens niet meer gelukt om een rit fixen en ben ik een plekje gaan zoeken rondom het tankstation waar ik kon pitten.Uiteindelijk iets gevonden wat niet rook naar pis waar ik mijn matje en slaapzak heb neergelegd. Ondanks dat ik nu echt op de minst ideale plek slaap, heb ik toch een hele mooie eerste dag achter de rug.
Het was trouwens erg lastig om hem te fotograferen want hij bewoog continue en zette elke keer zijn enge hoofd op van zijn personage in een Duitse tv-serie waar hij in speelde. Ik vroeg hem aan tafel wie er achter zijn personages zat en of ik hem ook eens mocht vastleggen. Het was van korte duur maar ik heb hem.
Wordt vervolgd.
